Çalılar çok yıllık odunsu bitkilerdir ve bu nedenle toprak üzerinde kalıcı odunsu saplara sahiptir (otsu bitkilerle karşılaştırın). Genellikle çalılar yüksekliklerinden ve çoklu gövdelerinden ağaçlardan ayrılır. Bazı çalılar yaprak döken (örneğin alıç) ve diğerleri yaprak dökmeyen (ör. Çobanpüskülü). Eski Yunan filozofu Theophrastus, bitki dünyasını ağaçlara, çalılara ve bitkilere ayırdı.
Yükseklik
Bazı tanımlar bir çalı 6 m’den az ve ağaç 6 m’den fazla olduğunu belirtir. Diğerleri kesme noktası olarak 10 m kullanır. Birçok ağaç türü ideal yetiştirme koşullarından daha az olduğu için bu olgun yüksekliğe ulaşamayabilir ve çalı büyüklüğünde bir bitkiye benzeyebilir. Bununla birlikte, bu türler, o bitki için ideal yetiştirme koşulları altında daha uzun büyüme potansiyeline sahiptir.
Genellikle lavanta, deniz salyangozu ve en küçük bahçe gül çeşitleri gibi 2 m’den (6,6 ft) daha kısa olan küçük, düşük çalılar genellikle alt çalı olarak adlandırılır.
Çoklu saplar
Çoğu tanım, çalıları ana gövdesi olmayan birden fazla gövdeye sahip olarak nitelendirir. [2] Bunun nedeni, gövdelerin zemin seviyesinin altında dallanmış olmasıdır. Bazı istisnalar vardır, bazı çalılar ana gövdeye sahiptir, ancak bunlar çok kısa olma ve zemin seviyesine yakın birden fazla gövdeye bölünme eğilimindedir. Birçok ağaç meşe veya dişbudak gibi birden fazla köklü biçimde de büyüyebilir.